عفونت ایمپلنت
در این نوشته می خوانید:
عفونت عارضه‌ای است که بعد ازهر عمل جراحی و زخمی ممکن است به وجود آید در واقع عفونت‌ها بارزترین نوع عوارض بعد از ایمپلنت دندان‌ها است. عفونت‌ها در صورت عدم درمان سبب به وجود آمدن مشکلات بیشتری خواهند شد. تجمع پلاک‌های عفونی در اطراف ایمپلنت‌ها می‌تواند سبب التهاب و نارسایی در کاشت شوند. عفونت‌ها بعد از کاشت دندان تا چندین ماه بعد از آن می‌تواند فرد را درگیر خود کند. گاهی اوقات استفاده از موارد کم کیفیت و عدم رعایت بهداشت در ایمپلنت سبب ایجاد عفونت خواهند شد. شما چه راه کارهایی برای جلوگیری و یا درمان عفونت دندان در زمان ایمپلنت را پیشنهاد می‌کنید؟
بیماری های اطراف ایمپلنت دندان
بافت نرم و سخت لثه‌ها و اطراف ایمپلنت‌ها بر اثر برخی مشکلاتی که در زمان ایمپلنت فرد را درگیر می‌کنند، سبب التهاب و تورم بافت لثه‌ها می‌شوند. باکتری‌های عفونت‌زا می‌توانند زیر خط لثه و در اطراف ایمپلنت رشد کنند. بنابراین به مرور زمان این باکتری‌ها می‌توانند بر روی بافت لثه تأثیر بگذارند و سبب التهاب آن‌ها شوند و در نتیجه به بافت‌ها صدمه می‌زنند. لازم به ذکر است که اگر درمان را به تأخیر بیندازید قطعاً به ساختار استخوانی صدمات جدی‌تری خواهند زد. همچنین به طور کلی بیماری‌های مربوط به اطراف ایمپلنت را می‌توان در دو گروه مجزا قرار داد.
موکوزیت یا التهاب لثه پیرامون ایمپلنت و پری ایمپلنتیت یا تحلیل و التهاب استخوان‌های اطراف ایمپلنت هر دو از بیماری‌های عفونی اطراف ایمپلنت هستند. هیچ گونه آثاری از تخریب استخوانی در موکوزیت مشاهده نخواهید کرد و تنها سبب التهاب لثه و بافت‌های اطراف آن میشود. موکوزیت‌ها در واقع به صورت پیشرو و نزدیک به ایمپلنت هستند. امکان درمان با موفقیت موکوزیت اطراف ایمپلنت اگر تشخیص به موقع انجام شود و بازگشت‌پذیر باشد بسیار زیاد است. باید به این نکته دقت کنید که در هر دو دسته نوع و نام بیماری عفونت اطراف ایمپلنت دندان خواهد بود اما در دو منطقه جدا از هم اتفاق می‌افتند.
عفونت ایمپلنت
موکوزیت اطراف ایمپلنت
زمانی که در اطراف بافت لثه‌ها التهاب و کاهش در حجم استخوان‌های پشتیبان کننده دیده شود؛ در این صورت باید درمان توسط جراحی انجام گردد. همچنین از نشانه‌های بیماری اطراف لثه می‌توان به خونریزی هنگام مسواک زدن و ملتهب و قرمز شدن لثه اطراف ایمپلنت اشاره کرد. چک آپ کردن منظم توسط یک متخصص جراحی لثه و ایمپلنت ماهر و رعایت بهداشت دهان و دندان را باید جزء الویت‌ها قرار بدهید. انباشت پلاک دندانی، بیماری‌های قبلی لثه، دیابت و سیگار کشیدن از دیگر مواردی هستند که خطر ابتلا به بیماری اطراف لثه را تشدید خواهند کرد.
بنابراین باید هر چند وقت یک بار ارزیابی جامع لثه‌ها را برای نظارت از وضع معمول ایمپلنت‌های دندانی انجام دهید. عمر و نحوه عملکرد ایمپلنت‌ها در صورت مراقبت و رعایت بهداشت دهان و دندان برای شما تفاوتی با دندان طبیعی نمی‌کند.
عفونت ایمپلنت
نشانه های موکوزیت
- احساس درد، سوزش، خشکی دهان و از بین رفتن حس چشایی از بارزترین نشانه‌های موکوزیت هستند.
- معمولاً در هفته دوم پرتو درمانی زمانی که از اشعه‌ها استفاده میشود، موکوزیت‌های دهانی ظاهر خواهند شد.
- ضایعات موجود علاوه بر طول درمان تا چندین هفته بعد از درمان نیز باقی می‌مانند.
- حساسیت های دهانی نسبت به غذاهای گرم و همچنین خوراکی های ترش افزایش می یابد.
- قرمزی و سوزش در ناحیه دهان
- تب
- فرو دادن مواد غذایی برای فرد با درد همراه میشود. (بلعیدن دشوار مواد غذایی)
عفونت ایمپلنت
دلایل بروز موکوزیت اطراف ایمپلنت
عوامل و فاکتورهای زیادی به عنوان به وجود آورنده عارضه موکوزیت در اطراف ایمپلنت شناسایی شده‌اند که برخی از آن‌ها شایع‌تر هستند. سیگار کشیدن، تجمع پلاک‌های دندانی در دهان، پرتو درمانی‌ها نمونه‌های از عوامل به وجود آورنده تلقی می‌شوند. علاوه بر این موارد چسب اضافی اطرافی دندان مصنوعی یا ایمپلنت و بیماری دیابت نیز می‌تواند در بروز موکوزیت اطراف ایمپلنت تأثیرگذار باشند.
درمان موکوزیت چگونه است؟
- درمان با دارو
علم بشری سبب کشف دارویی به نام WF10 شده است که از این طریق می‌توان روی ماکروفاژها نیز تأثیر گذاشت و مقدار موکوزیت‌های اوروفارنژیال را کاهش داد. همچنین دارویی دیگر به نام پالیفرمین که تحت بررسی اداره نظارت بر دارو و غذای ایالات متحده است نیز برای درمان کمک‌کننده خواهد بود. بروز و طول مدت موکوزیت توسط این دارو که یک فاکتور رشد بسیار قوی در رشد کراتینوسیت انسانی نوترکیب هستند، کاهش پیدا می‌کند. لازم به یادآوری است که پالیفرمین در لوکمی برای پیوند سلول‌های بنیادی خونی و لنفوم موثر خواهند بود اما برای درمان سرطان تاکنون بررسی‌ها تکمیل نشده‌اند.
WF10 سه روز قبل از شیمی درمانی تا سه روز بعد از رادیوتراپی تزریق خواهد شد؛ اما در حین شیمی درمانی تزریق نمی‌شود. راش‌های پوستی از شایع‌ترین عوارض جانبی استفاده از این دارو خواهد بود. احساس سوزش و خارش، احساس زخم شدن زبان و… از مشکلاتی است که ممکن است بعد از مصرف این دارو رخ دهند. همچنین گاهی اوقات آزمایش‌ها نشان از بالا بردن پروتئین در خون را می‌دهند اما عارضه جدی در این باره گزارش نشده است.
- درمان با داروهای تحت بررسی
هیدروژن پراکساید و لوبریکنت‌های دارای پایه آبی و ترکیبات دهانشویه سالین به همراه ژل EK-Y سبب کاهش شدت موکوزیت در اطرا ایمپلنت خواهند شد. شیر منگنز و همچنین مایع Amphogel، پودرهایی هستند که به صورت دهانشویه مصرف می‌شوند باعث کاهش موکوزیت‌ها می‌شوند. علاوه بر این‌ها بنزید آمین هیدورکلراید نیز از مواردی است که به کم کردن میزان موکوزیت در اطراف لثه‌ها کمک خواهند کرد. همچنین دارویی که برای درمان زخم‌های معده و روده مصرف میشود مانند: سوکرالفیت نیز می‌تواند از شدت موکوزیت‌های اطراف لثه بکاهد.
سوکرالفیت‌ها سبب به وجود آوردن یک مخاط مصنوعی بر روی سطح مخاط زخمی بیمار می‌گردد که سوسپانسیون آن روی موکوزیت‌ها نیز موثر هستند. فاکتور TGF.B، میزوپروستول (Misporostol) و به کارگیری لیزرهای کم انرژی هلیوم-نئون نیز بی‌تأثیر در کاهش موکوزیت‌ها نیستند. باید بدانید که تاکنون بررسی آن‌ها و میزان دقیق تأثیرگذاری‌شان تأیید نشده‌اند.
عفونت ایمپلنت
پری ایمپلنتایتیس چیست و چه نشانه هایی دارد؟
همیشه بعد از هر گونه جراحی و ایمپلنت دندانی مقداری التهاب و تورم نرمال است اما باید در نظر داشته باشید که بعد از گذشت چند روز باید رو به بهبود برود. تورم و التهاب اطراف لثه اگر بعد از چند روز خوب نشود و همچنین با تب همراه باشد نشانه‌های عفونت خواهد بود. گلبول‌های قرمز و سفید در زمان به وجود آمدن عفونت به آن منطقه می‌روند تا عامل بیماری را از بین ببرند. ممکن است با علائمی همچون خروج خون و چرک نیز همراه باشند. ادامه یافتن این چرک و خون ریزی نشان‌دهنده عفونت شدید در لثه‌ها خواهد بود.
علاوه بر این زمانی که شما مسواک می‌زنید نیز اطراف دندان شما دچار خون ریزی میشود. باید بدانیم که هر درد و التهابی لزوماً نشان‌دهنده عفونت نیست و قطعاً هر فرایند دندانپزشکی با کمی درد و خونریزی همراه است. بنابراین شما باشد طبق دستورات دندانپزشک داروهای مسکن خود را به موقع و کنترل شده مصرف کنید اما در صورت به وجود آمدن مشکلات حادتر احتمال عفونت بیشتر میشود. باقی ماندن ذرات غذا در بین ایمپلنت و تجمع باکتری‌های پلاک ساز زمینه ایجاد عفونت در اطراف ایمپلنت را فراهم می‌کنند.
عفونت‌ها به مرور زمان مزه دهان را بد می‌کنند که تحت هیچ شرایطی تغییر نخواهند کرد. همچنین مزه بد دهان ممکن است سبب ایجاد بوی بد دهان نیز شود. عفونت اطراف دندان اگر تحت درمان قرار نگیرند باعث تخریب استخوان و در نتیجه شکست ایمپلنت می‌گردند. بنابراین بهترین راه برای مطمئن شدن از وضعیت دندان‌های خود مراجعه کردن به یک دندانپزشک ماهر است.
عفونت ایمپلنت
درمان پری ایمپلنتایتیس
باکتری‌ها در هر لحظه می‌توانند از یک عدد به هزاران عدد باکتری فعال تبدیل شوند بنابراین ممکن است تلاش ما گاهی برای از بین بردن عفونت بی‌نتیجه بماند. زمانی پری ایمپلنتایتیس به صورت خود به خود متوقف میشود که تحلیل استخوانی به منطقه مقاوم در برابر تحلیل برسد.
در این موارد می‌توان برای پاکسازی دهان از باکتری و یا جلوگیری از پیشرفت آن‌ها از لیزرها استفاده کرد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی به این نتیجه رسیده‌اند که می‌توان برای درمان از تحریک بازسازی استخوان پیرامون ایمپلنت برای پیشگیری بهره گرفت. داخل اباتمنت ایمپلنت این کار با قرار دادن ابزاری که از خود اشعه الکترومغناطیسی ساطع می‌کند، انجام میشود. نهایتاً انجام این فرآیند درمانی، رشد استخوان اطراف ایمپلنت را تا 3 برابر افزایش خواهند داد.
عفونت ایمپلنت
سوالات متداول
- آیا مصرف زردچوبه برای از بین بردن عفونت ایمپلنت راه حل خوبی است؟
ایجاد عفونت و یا آلوده شدن پالپ دندان مخصوصاً به صورت شدید مشکلی نیست که بتوان به راحتی و با روش‌های خانگی درمان کرد. بنابراین بهتر است از همان ابتدا به یک دندانپزشک ماهر و متخصص مراجعه نمایید تا مسئله را از ریشه درمان کند. همچنین درمان‌های خانگی تنها برای یک مدت موقت و عفونت‌های خفیف کارساز خواهند بود. روی آوردن به درمان‌های خود سرانه و خانگی بدون مراجعه به متخصص قطعاً جان بیمار را به خطر می‌اندازند.
- عفونت ایمپلنت چه عوارض و مشکلاتی را به همراه خواهد آورد؟
اگر بیمار عفونت اطراف ایمپلنت خود را جدی نگیرد و درمان نکند با مشکلات زیر مواجه می‌شوند:
- به وجود آمدن عفونت در خون
- از بین رفتن دندان‌ها
- پخش شدن عفونت به دیگر بخش‌های بافت اطراف دندان
- گسترش و رسیدن عفونت به استخوان فک
- التهاب در قلب، آبسه مغزی، ذات‌الریه و سایر عفونت‌ها و عوارض در دیگر اعضای بدن را به وجود می‌آوردند.
جمع بندی
پس از انجام هر گونه فرایندی که در دندانپزشکی انجام میشود (مانند ایمپلنت‌های دندان)، ممکن است فرد دچار عفونت و مواردی از این قبیل شوند. عفونت ایمپلنت را باید جدی بگیرید زیرا می‌توانند مشکلات حادی را همچون از دست دادن ایمپلنت دندان و شانس دوباره کاشت دندان را از شما بگیرند. علائم و نشانه‌های عفونت را خوب بشناسید و در صورت بروز سعی کنید از پیشرفت آن جلوگیری کنید. رعایت بهداشت دهان و دندان و روش‌های درمانی با دارو می‌تواند از پیشروی باکتری‌های عفونت‌زا جلوگیری و بهبود ببخشند. در صورت ایجاد عفونت شدید حتماً به دندانپزشک مختصص مراجعه نمایید.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.